Babasını emziren kadın tablosu: Peter Paul Rubens
Cimon ve Pero’nun ilk tablosunu (Babasını emziren kadın tablosu) barok tarzının önde gelen isimlerden Peter Paul Rubens’in 1635’te yaptığı tablodur. İşte babasını emziren kadın portresinin hikayesi…
Hücrede Babasını Emziren Kadın Tablosu Hikayesi
Kendi halinde bir kumaş tüccarı olan Cimon, ortağının yalan beyanları ile o dönem çokça uygulanan bir ceza olan açlık hücresine kapatılır.
Bu hücrelerde mahkumlar günlerce aç bırakılıp ölüme terk edilirdi.
Aç kalarak ölüme mahkum edilen Cimon’un kızı Pero ise gardiyanlara yalvararak babasını görmeye gitmektedir.
Kız gelip babasını sorunsuz bir şekilde ziyaret ettiğinden gardiyanlar duruma alışır ve iş rutinleşir. Pero birkaç gün sonraki gelişinde yanında yeni doğan çocuğunu da getirmiştir.
Babası ile konuşurken ağlayan bebeği susturmak için bir göğsünü açar ve çocuğu emzirmeye başlar. İşte o an aklına babasının hayatını kurtaracak olan fikir gelir.
O günden sonra Pero düzenli olarak her gün babasını ziyarete gelir.
Aradan epey zaman geçmesine karşın yaşlı adam hala ölmemiştir ve bu durum hapishane yetkililerin de dikkatini çeker.
Aradan uzunca bir süre daha geçer ve Simon hala hayattadır. Bunun üzerine Kral, Simon ve Pero’nun görüşmelerinin gizlice izlenmesini ister.
Gardiyanlardan biri gizlice Simon ve Pero’nun görüşmesini izler ve gördüklerini de krala anlatır.
Duyduklarıyla şaşkına dönen Kral, Pero’nun yaptığı bu fedakarlık karşısında kayıtsız kalamaz ve Simon’un serbest bırakılması emrini verir.
Gardiyanın gördüğü şudur: Pero babasını ziyarete geldiği her gün açlığa mahkum edilmiş olan ve yiyecek hiçbir şey verilmeyen babasını tıpkı çocuğunu emzirir gibi emzirmekte ve açlıktan ölmesine mani olmaktadır…
Ayrıca bakabilirsiniz: Peter Paul Rubens
Roman Charity, by Bernardino Mei
Roman Charity (Latin: Caritas romana; Italian: Carità Romana) is the exemplary story of a woman, Pero, who secretly breastfeeds her father, Cimon, after he is incarcerated and sentenced to death by starvation.
The story is recorded in Factorum ac dictorum memorabilium (Nine Books of Memorable Acts and Sayings of the Ancient Romans)[2] by the ancient Roman historian Valerius Maximus, and was presented as a great act of pietas (i.e., filial piety) and Roman honour.